Przesłanie dla każdego Człowieka.
Zdjęcie z Kroniki Kudowskiej Rodzin rodem z Żywieckiego. 

---

WSPÓLNA KUDOWA

---

Stowarzyszenie ,,Obywatelska Kudowa”-OK realizuje swoje cele zgodnie z przyjętym regulaminem i z własnych składek członkowskich.  Działania jego skupiają się w szczególności na budowie społeczeństwa obywatelskiego, edukacji i zwiększania świadomości w różnych dziedzinach życia, w tym poszanowania praw człowieka, natury, historii. Do popularyzacji działań – służy strona stowarzyszenia Głos z Kudowy, która jest otwarta dla każdego obywatela. 

Cele regulaminowe realizowane są poprzez występowanie do odpowiednich organizacji i instytucji w zakresie wniosków i uwag składanych przez mieszkańców. Stowarzyszenie OK nie jest ugrupowaniem politycznym, ani instytucją, mającą wpływ na realizację tych wniosków, petycji, skarg i apeli – lecz służy naszemu społeczeństwu; przekazuje zgłaszane uwagi mieszkańców, a realizacją tych wniosków –  zajmują się powołane do tego urzędy. 

Stowarzyszenie aktywnie zaangażowało się w przywracanie pamięci Ludziom, wydarzeniom, miejscom i edukacji przyszłego pokolenia w poszanowaniu praw człowieka, historii, przyrody. Sumiennie pokazuje sygnalizowane przez Was pozytywy i zagrożenia, po to, by nasza Wspólna Kudowa szła w dobrym kierunku, tzn. wizji dostosowanej do potrzeb Wspólnoty.
Nie zajmujemy się oceną działań, a raczej chwalimy lub przestrzegamy przed ewentualnym zagrożeniem w przyszłości –  oceną działań, zajmie się przyszłość.   Wszystkich mieszkańców zachęcamy, by działali społecznie, obywatelsko, w zgodzie ze swoim sumieniem. Stowarzyszenie OK (jako jedyne w tej kadencji aktywne stowarzyszenie obywatelskie realizujące cele statutowe) nie uzurpuje sobie działań obywatelskich, wręcz przeciwne.  Szanujemy głosy naszych Wyborców, którzy zadecydowali o tym, jak ma wyglądać Kudowa przez najbliższe lata  – zachęcamy i przekonujemy, że każdy Obywatel może, a nawet powinien działać obywatelsko. /Red./

.

---

___*___
Andrzej Kanecki Prezesem KZWIK

Nowym Prezesem Kudowskich Zakładów Wodociągów i Kanalizacji został Pan Andrzej Kanecki.
Stowarzyszenie ,,Obywatelska Kudowa”-OK cieszy się z tego wyboru,  bowiem Pan Andrzej, z racji wieloletniego piastowania Kierowniczego stanowiska w KZWIK – dobrze zna problematykę Zakładu.  Od 2011 r.,  jako Zastępca Burmistrza Czesława Kręcichwosta –  zgłębił sferę zarządzania;  a od 2018, kiedy został Kierownikiem w Kudowskiej Spółce komunalnej – Pan Andrzej Kanecki na bieżąco poznawał jej specyfikę i tajniki zarządzania.

Serdecznie gratulujemy Panu Prezesowi i ufamy, że Spółka Gminna, która służy mieszkańcom od lat 60-tych ubiegłego wieku, będzie prowadzona przez Pana Andrzeja Kaneckiego z jak najlepszym sukcesem dla całej Wspólnoty Kudowskiej.

Stowarzyszenie ,,Obywatelska Kudowa”-OK

.

---

___*___
Z życia Rady Miejskiej Kudowy-Zdroju

Adam Frankowski

.

---

EDUKACJA OBYWATELSKA

---

 

.

---

Państwo Dolores i Leszek Petrukowie mieszkają na Słonym.

Pan Leszek – jest znanym mistrzem budowlanym, prowadził firmę budowlaną, która wybudowała w Kudowie wiele pięknych domów oraz Szpital „Orlik” na Bukowinie. Pani Dolores pochodzi z miejscowej kudowskiej rodziny niemieckiej i ich córka Patrycja wyjechała do Niemiec. Córki Patrycji Amanda i Ewelina czują się dobrze w Niemczech, są aktywne na polu kulturalnym. Amanda jest instruktorem sztuki dla dzieci i napisała książkę, którą „Głos z Kudowy” z przyjemnością przedstawia naszej kudowskiej społeczności. 

___*___
,,ZEICHNEN LERNEN”  
Amanda Pinecka

 

Zdjęcie pochodzi z książki Amandy – Nota biograficzna

Amanda wyznaje zasadę Pablo Picasso, iż ,,Sekret sztuki tkwi w tym, że nie szuka się, ale znajduje”. 

Książka Amandy napisana w języku niemieckim, zawiera proste triki, tzw. metodą Geo Draft – jak łatwo i przyjemnie nauczyć się rysować.
Utalentowana Amanda zamieszcza swoje prace na instagramie i jak pisze w swojej książce:  ,,Swoje pierwsze artystyczne początki miałam w wieku 5 lat. Wtedy codziennie próbowałam rysować góry za domem mojej babci, potrafiłam je realistycznie rysować, więc zawsze dodawałam do swoich obrazów fantastyczne zwierzęta….”. Amanda uważa, że dzięki sprawdzonym przez nią metodom i najlepszym trikom – nawet zupełnie początkującym uda się stworzyć prosty rysunek, aż do szczegółowych dzieł sztuki. 

Okładka ksiażki

Książka Amandy  jest pewnego rodzaju kursem prostej i przyjemnej nauki rysowania w formie zabawy. Z pomocą tej książki każdy może zacząć pierwsze kroki rysowania,  tym bardziej, że zawarte są w niej ćwiczenia od najprostszych linii, geometrycznych brył, a skończywszy przedmiotach i postaciach włącznie.
Na końcu książki umieszczony jest  Kod QR  z odesłaniem do profilu Amandy, na którym nagrane są filmiki z etapową nauką rysowania: 

amandapinecka.com/videos-zum-buch

Gratulujemy serdecznie Amandzie i jej Rodzinie.
Cieszymy się, że nasza dziewczyna edukuje cały świat w poznawaniu sztuki rysowania i życzymy dalszej kariery.
/Red./  

 

.

---

___*___
PAMIĄTKI
Katarzyny Pyrcz

W dzisiejszych czasach, w których tradycyjne pisanie listów, kartek; pisanie książek, prowadzenie kronik,   odchodzi w zapomnienie – Katarzyna Pyrcz kultywuje tradycję i pozostawia wielką spuściznę w postaci kartek własnoręcznie wykonywanych. Wkłada w nie serce, duszę, talent, który wymaga precyzji. Takie prace tzw. handmade odgrywają wielkie znaczenie dla przyszłości. Papier i inne materiały przetrwają, stając się dokumentem z przeszłości – wirtualna kartka, książka, list, kronika, choć też potrzebne – to jednak nie zastąpią tradycyjnej, namacalnej wersji.
Kasia wykonuje kartki, kalendarze, pudełka, klasery z obrazami, ale również maluje używając współczesnych technik.

Kasiu – gratulujemy!!!
Cieszymy się, że Twoje dzieła zdobią nasze domy i mogą stać się pamiątką ważnych wydarzeń w naszym życiu. Życzymy kolejnych sukcesów również na niwie malarstwa.
/Red./

Przykładowe kartki własnoręcznie zrobione przez Katarzynę Pyrcz. 

.

 

---

___*___
Dzień Babci i Dziadka
21 i 22 stycznia

Dziadkowie to ważne Postacie w naszym życiu.
To właśnie Wy Kochani Dziadkowie przekazywaliście zasady, które powinny towarzyszyć nam w życiu na co dzień;  uczyliście nas wrażliwości, szacunku do Ludzi, pożywienia, przyrody…..
Dzięki Wam, jesteśmy takimi – jakimi jesteśmy.
Szczęśliwi Ci, którzy mają swoich Dziadków obok siebie i którzy Ich pamiętają.
Szanujmy Ich za życia i pokazujmy im naszą wdzięczność; pamiętajmy o Nich każdego dnia.

Kochane Babcie, Kochani Dziadkowie,
dziękujemy Wam za to wszystko!
Życzymy zdrowia, radości z każdego dnia, każdej chwili;
Towarzyszycie nam każdego dnia! 

.

 

---

___*___
MOI RODZICE I DZIADKOWIE

Osiedlenie się na zachodzie Polski w czasach powojennych – Wspomnienie

Krystyna Rygielska

 

W Kudowie spędziłam cudowne dzieciństwo, co wiąże się z moimi wspomnieniami.

 Moi rodzice osiedlili się w Kudowie Zdrój  po drugiej wojnie światowej,  jako pracownicy poczty. Miałam wtedy półtora roczku i nic w tym czasie nie pamiętałam. Mój tatuś podjął pracę, jako Naczelnik Poczty, a mamusia jako Kontroler Pocztowy. Z czasem, jak byłam trochę starsza, a był to rok 1951 zaczęłam kojarzyć pewne fakty. Podobał mi się budynek pocztowy, w środku śliczne schody, które prowadziły mnie do naszego mieszkania. Ponieważ byłam malutka, budynek w środku wydawał mi się ogromny, duże pokoje i duża kuchnia wywierały na mnie ogromny wpływ wizualny, wydawało mi się, że ktoś unosi mnie po kamiennych schodach.

Przyjechaliśmy z Nowej Soli, gdzie się urodziłam. Wcześniej rodzice mieszkali w Sławie, gdzie pracowali w urzędach repatriacyjnych i na poczcie. Przyjechali ze wschodu;  tata urodził się w  okolicy Sokala, na wsi, gdzie mój dziadek był Kierownikiem Szkoły;  Mamusia pochodziła z Wieliczki.

  Rodzice moi poznali się przez telefon podczas służby pocztowej. W 1935 roku wzięli ślub w Wieliczce i wyjechali do rodziców Tatusia do Potorzycy koło Sokala. W trudnych dla Polaków czasach wrócili do Wieliczki wraz z rodziną tatusia, a w roku 1946 wyjechali na zachód Polski i osiedlili się częściowo w Legnicy, Dziećmiarowicach, gdzie siostry tatusia pracowały jako nauczycielki. Rodzice poszli własnym torem, zdobyli wykształcenie pocztowe już wcześniej i pracowali na poczcie, a praca na poczcie w tamtym czasie była bardzo trudna. Tu ludzie wypłacali i wpłacali pieniądze na książeczki oszczędnościowe; wysyłali przekazy pocztowe, dzwonili, bo były to rozmowy międzymiastowe.  To była zupełnie inna instytucja niż obecnie.

Moi rodzice i moje rodzeństwo w Kudowie Zdrój (lata pięćdziesiąte)

Tatuś był wspaniałym Naczelnikiem poczty, tak oceniali go ludzie.  Zjeżdżało tu bardzo dużo pacjentów do sanatoriów. Rodzice kochali swoją pracę i oddali się jej całkowicie, często ponad swoje siły. Tatuś dbał o klomby przed budynkiem, dbał o wnętrze budynku, a na drugim piętrze były pokoje gościnne dla wczasowiczów – pracowników poczty. Udzielał się społecznie dla miasta, często słyszałam jego głos w głośnikach wywieszonych w mieście. Poświęcił kilkanaście lat dla Kudowy Zdroju i to z ogromnej sympatii dla tego miasta. 

Z powodów zdrowotnych i rodzinnych rodzice wyprowadzili się z Kudowy Zdroju i zamieszkali w Jaworznie.

Tatuś zmarł w 1987 roku,  a mamusia w 1985 roku, są pochowani na jaworznickim cmentarzu na Wilkoszynie. Odwiedzamy ich tam bardzo często z naszymi synami, wnukami i prawnukami rodziców.
Nie zapominamy również o Kudowie Zdrój, tak kochanej przez naszą rodzinę.

Pozdrawiamy wszystkich Kudowian z całego serca.
Krystyna Rygielska z domu Sokołowska z mężem Jerzym Rygielskim

.

 

---

___*___
WIEŚCI ŻYWIECKIE

Od naszych Rodaków z Ziemi Żywieckiej Pani Profesor Anny Szemik-Hojniak i Pana Włodzimierza Trznadla napływają wieści o śmierci znanych Żywczanów, które to wybitne Postaci upamiętnił w swoich kronikach – dokumentalista żywiecki – Pan Hieronim Woźniak.
Otrzymaliśmy również Kroniki z Godów Żywieckich na przestrzeni dziejów.
Gratulujemy Panu Hieronimowi, oraz Ludziom skupionym wokół, że tak pięknie uwieczniają Ludzi i Tradycje Żywieckie, by ocalić je od zapomnienia, a jednocześnie pozostawiają nam piękną spuściznę, która uczy młode pokolenie szacunku do przeszłości.

 
Jeśli my nie zadbamy zawczasu o pamięć o tych, którzy odeszli  – to kto zadba o pamięć po nas ?

 

***

Władysław Gawliński z Zabłocia – to znana w Żywcu postać.
W młodości sportowiec, potem organizator Klubu piłki nożnej w Browarze Żywieckim, gdzie pracował ponad 40 lat, pasjonat birofilstwa, przewodnik po browarze i właściciel małego prywatnego muzeum gdzie jako kolekcjoner zebrał tysiące akcesoriów piwnych, takich jak kufle, szklanki, kielichy…Muzeum to odwiedzała  nie tylko młodzież szkolna, ale i cale wycieczki.  W ostatnich latach brał aktywny  udział w spotkaniach Resursy Mieszczańskiej przy Towarzystwie Miłośników Ziemi Żywieckiej.

Źródło i szczegóły pod linkiem:

https://photos.app.goo.gl/4KpvC48utGH9w7XC8

 

***

Adam Kupczak – od 1966 r. członek Towarzystwa Miłośników Ziemi Żywieckiej; działacz społeczny,  odznaczony wieloma medalami oraz odznaczeniami państwowymi z Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim na czele. Inicjator i koordynator wielu przedsięwzięć Żywca jak np. modernizacja żywieckiego Rynku, Placu Mariackiego, budowy przejścia podziemnego pod ulicą Dworcową, przebudowy wiaduktu kolejowego nad ulicą Browarną, budowy oddziału chirurgicznego w szpitalu  i innych.

Poniżej link źródłowy:

 https://photos.app.goo.gl/NB4sT4276euhGduU9

 

---

---

___*___
GODY ŻYWIECKIE 

Źródło – https://photos.app.goo.gl/CV2EdSX87UwTX3v59

To nic innego jak kolędowanie Przebierańców.  Nasi Przyjaciele z Żywieckiego przesyłają nam link, w którym można obejrzeć jaka była nasza tradycja, która na szczęście jeszcze trwa i jest kontynuowana przez młode pokolenie. Organizatorami żywieckich godów są: Regionalny Ośrodek Kultury w Bielsku Białej, Żywieckie Centrum Kultury i Gminny Ośrodek Kultury  w Milówce.

Gody Żywieckie przebiegały bardzo hucznie w 1998 r (jak wspominają Autorzy tekstu), kiedy to ,,w sobotę od samego rana zjeżdżały się ze wszystkich wsi gminy Milówka zespoły przebierańców i kolędników napełniając ulice dźwiękami dzwonków, muzyką na harmonii bądź heligonce i naprzemmian buńczucznymi okrzykami i pohukiwaniami bądź śpiewem. Niebawem spotkali się wszyscy na Placu Wolności”. Popisy trzaskania z bata, koncerty muzykantów i harce przebierańców odbywają się też na żywieckim Rynku. W 2018 roku na Rynku pojawili się przebierańcy w ramach obchodzonego uroczyście święta Trzech Króli.
Cieszymy się niezmiernie, że tradycja naszych ,,dziadków” trwa do dnia dzisiejszego i wychowuje młode pokolenie w szacunku do korzeni.

 

Po więcej szczegółów z pięknymi fotografiami od 1945, aż do dzisiaj oraz z opisami tradycji i wydarzeń sięgnij Czytelniku do źródła,  klikając w poniższy link:

https://photos.app.goo.gl/CV2EdSX87UwTX3v59

 

.

 

---

___*___
,,Bądźmy Rodziną”

___________________________

Jak dowiadujemy się od Przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego –  Pana Juliana Golaka: ,,W czasie XXXII Polsko – Czeskich Dni Kultury Chrześcijańskiej „Bądźmy rodziną” –  w 2021 roku udało się zorganizować 115 różnorodnych wydarzeń społeczno – kulturalnych i edukacyjnych w 30 miejscowościach w Polsce i w Czechach”.  

W poniższym linku (a jest się czym chwalić!)  zamieszczamy szczegółowe sprawozdanie w języku polskim:

 

Sprawozdanie (nowe) XXXII Polsko-Czskie Dni 2021-1 Poprawione i rozszerzone

Przewodniczący Komitetu, Pan Julian Golak dziękuje za pomoc i wszelkie udzielone wsparcie w 2021 roku; pozostaje z nadzieją na dalszą współpracę i życzy wszelkiego dobra oraz dalszego rozwoju współpracy polsko – czeskiej w 2022 roku.

My również życzymy dalszych owocnych, wspólnych wydarzeń, oraz   gratulujemy tak pięknej inicjatywy, łączącej i zacieśniającej więzi sąsiadujących ze sobą narodów.

/Red./

 

Na zdjęciu – Przewodniczący Julian Golak w Europejskim Centrum Solidarności. 
Święto wolności w Gdańsku. Wrzesień 2021.   

.

---

___*___
,,Odmęt”
Jacka Łukawskiego 

Zenona Dołęgowska

 

Szanowni Czytelnicy!

Dość dawno nie pisałam do Obywatelskiej Kudowy, szczerze mówiąc nie miałam natchnienia, ale dzisiaj przyszło mi do głowy, że napiszę  Wam o naszym chęcińskim pisarzu panu Jacku Łukawskim i  że zarekomenduje jego książkę „Odmęt”.

Pisałam kiedyś o otwarciu świetlicy i pięknego zalewu we wsi Lipowica gm. Chęciny. Właśnie w tej wsi nie tak dawno zamieszkało małżeństwo Łukawskich. Pisarzem jest pan Jacek. Poznałam go osobiście, to człowiek niezwykły, z ogromną wiedzą, przy tym młody, przystojny, płodny i ciekawy pisarz.

Okładka książki ,,Odmęt”

Dlaczego Jego chcę Wam przedstawić. Otóż napisał książkę o moich Chęcinach. O tych Chęcinach  w których mieszkam od 50 lat, po przyjeździe z Kudowy. O moim starym historycznym miasteczku pisałam Wam wiele razy. Wspominałam o zamku, Niemczówce, Klasztorze Franciszkanów i o innych zabytkach. 

Jeżeli zdecydujecie się sięgnąć po tą książkę, to zobaczycie Chęciny i okolice, również moje osiedle w Czerwonej Górze w innej odsłonie. 

Ta książka to najprawdziwszy kryminał. Gruby 500-stronicowy. Akcja toczy się wartko. Chęciny w książce są małym miasteczkiem, które kryje mroczne sekrety. Nasz bohater przez pewien czas mieszka w klasztorze pofranciszkańskim (w czasie kiedy tu przyjechaliśmy z mężem Tadeuszem w tym obiekcie powstawała restauracja i hotel, nawet mężowi proponowano funkcję dyrektora), przemierza wszystkie ulice i uliczki: Długą, Łokietka, Małogoską itp. Pije kawę, je śniadania i kolacje w Latarence. Wielekroć chodzi po Rynku Małym i Dużym. Zwiedza z grupą turystów zamek, patem synagogę i kirkut Żydowski, kościół św. Bartłomieja. Okoliczności powodują, że jedzie do Szpitala w Czerwonej Górze potem do Nowin. (w pobliżu tego dużego, wysokospecjalistycznego szpitala mieszkam ja, w domu nr 7). Część akcji dzieje się w pobliskich Kielcach, na komisariacie i w prokuraturze. A niezwykłe  i zupełnie niespodziewane jest zakończenie książki w sztolniach Miedzianki.

Wszystkim, którzy lubią kryminały polecam, a Wam moi Kudowianie polecam szczególnie, poznacie moją nową małą ojczyznę ze szczegółami, tak jak widzi ją prawdziwy pisarz. Książka jest niezwykła, nie tak dawno dowiedziałam się, że zrealizowany jest na jej podstawie film. Jeszcze nie widziałam, ale domyślam się, że będzie niezwykle ciekawy.

Zachęcam, czytajcie i ogladajcie. /ZD/. 

 

.         

Twórczość pandemiczna

 

***
Krystyna Rygielska
Dzień Babci i Dziadka

Każdy z nas wie, że to nie lada gratka,
obchodzić w rodzinie Dzień Babci i Dziadka.
Najpierw obserwacje, spojrzenie na starszych ludzi
a potem fakt, u nas  pierwszy wnuk się urodził.

Dobra teściowa towarzyszy synowej przy porodzie,
przeżywa, jakby sama wnuka urodziła,
Trochę już wiek nie ten, ale przeżycie wspaniałe
dwóch wnuków tak przyjmowałam,
coś pięknego, nie każda babcia to przeżywała. 

 A dziadek ? Przeżywa szok nie do wytłumaczenia
Ja i dziadek ? Już?  Co znaczą kolegów spojrzenia….
A potem czekamy na pierwszy uśmiech wnuka,
taki szczery, radosny, każdy z nas go szuka…
Czy to wnuczek Adam, Dawid czy Jasio, efekt ten sam,
radość trwa już zawsze, a wnuki rosną
są kochane, czy mają sześć czy piętnaście lat,
a najstarszy ma już dwadzieścia dwa lata, to wspaniałe 

Rozmawiać z nimi na ich tematy, to naprawdę wielka sztuka,
każdy z nas odpowiedzi na ich pytania szuka, to cudowny czas.
Mieć troje wnuków to nie lada gratka,
nie mam wnuczki, ale jestem żoną dziadka.

 

***
SPOJRZENIE
Helena Midor zd. Gałaszewska

W okrągłym Świecie,
jedynie drogi krzyżują plany.

Wszystko pędzi,
w przyśpieszonym tempie,
na płaszczyźnie istnienia.

Mnożą się pomysły
do bycia ponad. 

Trzeba być mistrzem,
by nie wpaść w rytm tego biegu.

Skręcam, tu i tam,
pod prąd, wybieram drogę,
by bieg, tego niesienia,
nie porwał…
by nie spłynąć
jego  resztkami …